Ropianka – wieś ropą płynąca
Ropianka - wieś ropą płynąca
Pierwszy raz do Ropianki trafiliśmy w lipcu 2016 roku. Chcieliśmy odwiedzić Chatkę AKT Maluch. Wtedy jeszcze nic nie wiedzieliśmy o historii Ropianki, ani o jej atrakcjach.
Do chatki trafiliśmy bez większych problemów, nie licząc wszechobecnego beskidzkiego błota. Sam teren wokół chatki jest podmokły, a w połączeniu z wypasanym w tej okolicy bydłem, często zamienia się w błotniste potoki. Minęliśmy chatkę i ruszyliśmy w nieznane, w kierunku łąk zrobić pętlę. Błądząc, przedzieraliśmy się przez gęste krzaki, gdy nagle ukazał się nam taki widok:
Ogrodzona kałuża ropy sączącej się z ziemi i kilka krów pasących się tuż obok. Ta zerkająca na nas, miała jedno wymię i nie była zadowolona z naszej wizyty 😛 Czmychnęliśmy w zarośla i dalej błąkaliśmy się po okolicy, próbując jakoś wrócić do samochodu 🙂
Zgłębiliśmy historię Ropianki i dowiedzieliśmy się, że istniała tam kopalnia ropy naftowej oraz założona w 1885 roku Praktyczna Szkoła Wiercenia Kanadyjskiego – pierwsza w Europie szkoła wiertnicza. W Ropiance byliśmy też w czerwcu 2019, sprawdzić czy ropne kałuże jeszcze istnieją. Znaleźliśmy jedną, chyba tę samą, co w 2016.
Ostania wizyta w Ropiance miała miejsce 1 miarca 2020 i była strzałem w dziesiątkę 🙂 Tradycyjnie szliśmy w kierunku Chatki AKT Maluch.
Śniegu, jak na lekarstwo, lekki mróz, pusto i cicho. Chwilę później byliśmy przy chatce.
Udaliśmy się w kierunku łąk, szło się wiele, wiele łatwiej. Żadnych pnączy, gęstych krzaków. A na łąkach wysyp ropnych cieków, pozostałości po odwiertach. Naftowy raj! 😀
I jeszcze ten zapach węglowodorów… 😛
Co krok brunatny od ropy śnieg.
Naliczyliśmy kilkanaście takich ropnych stanowisk.
Wybranie się w te rejony na przełomie zimy i wiosny, było bardzo dobrym pomysłem 🙂 Cieszyliśmy się, jak dzieci w sklepie zabawkowym 😛
Później zrobiliśmy ognisko przy chatce i upiekliśmy kiełbaski.
No i wróciliśmy do samochodu.
